يکي از صدقات جاريه انقلاب که به برکت ذهن بيدار امام راحل رضوان الله تعالي عليه تحقّق پيدا کرد، اين بود که ايام ولادت نبي اکرم عليه و علي آله الصّلاة و السّلام، به عنوان ايام وحدت معرفي شد.

... در بين حقايق و معارف اسلامي، چيزي که به اين صورت مورد توافق آراء و عقايد و نيز عواطف همه مسلمين باشد، شايد نداشته باشيم يا خيلي نادر باشد؛ چون عواطف هم نقش زيادي دارد. به غير از بعضي اقليّتها و جمعيتهاي جدا شده از عامّه مسلمين که  به عواطف چندان اهميت نمي‏دهند و کاري به محبّت، توجّه و توسّل ندارند، عامّه مسلمين، با عواطف نسبت به نبي اکرم عليه و علي آله الصّلاة والسّلام سروکار دارند. بنابراين، وجود اين بزرگوار مي‏تواند محوري براي وحدت باشد.

برادران عزيز؛ خواهران عزيز و گرامي! امروز مسأله وحدت براي مسلمين يک نياز قطعي است. امروز دشمن اسلام و مسلمين، دو خصوصيت دارد که در طول تاريخ اين دو خصوصيت را نداشته است. يکي اين‏که  به شدّت به مال، به سياست، به تبليغات، به انواع و اقسام ابزارهاي اثر گذاري و نفوذ و ضربه زدن، مجهّز است. دشمن اسلام کيست؟ جبهه استکبار، از صهيونيسم تا آمريکا، تا کمپانيهاي نفتي، تا قلم به مزدان و روشنفکراني که براي آنها کار مي‏کنند، در سرتاسر جهان مجهّزند. هيچ وقت جبهه مقابل اسلام، اين قدر به همه ابزارها مجهّز نبوده است.

 خصوصيت ديگر اين است که همين جبهه مجهّز، امروز نسبت به خطري که اسلام براي آن دارد و بيداري اسلامي براي آن به وجود مي‏آورد، به شدّت حسّاس است و اين حسّاسيت، ناشي از اين است که مي‏بيند اسلام مي‏تواند از مرز يک توصيه اخلاقي فراتر برود و در موضع فکري که نظامي را به وجود مي‏آورد، ظاهر شود. دشمنان اسلام ديدند که اسلام توانست يک انقلاب به وجود بياورد؛ ديدند که اسلام توانست يک نظام مستقر و پايدار به وجود بياورد؛ ديدند که اسلام توانست يک ملت را به خود آگاهي برساند، آنها را از حالت هزيمت روحي، به استقرار و اتّکاء به نفس و اعتزاز به خود و دين خود تبديل کند و برساند؛ ديدند که اسلام مي‏تواند يک ملت را آن‏قدر مقتدر و قوي کند که همه آن ابزارهايي که گفتيم، در مورد اين ملت بي اثر و کند شود.

.... دنياي اسلام، در مقابل دشمن اسلام و مسلمين، با اين دو خصوصيت قرار دارد: مجهزّ بودن بيش از هميشه و حساسيّت نسبت به اسلام بيش از هميشه. اين دشمن چه کار خواهد کرد؟

 بهترين وسيله ‏اي که اين دشمن دارد، اين است که بين مسلمين، اختلاف ايجاد کند؛ بخصوص بين آن بخشهايي که مي‏توانند به ديگر مسلمين، الهام بخش باشند فاصله بيندازد. شما ببينيد امروز در کشورهاي مختلف اسلامي، چقدر پول از دلارهاي نفتي و غير آن خرج مي شود، براي اين‏که  کتاب بنويسند و عقايد عجيب و غريب را به شيعه نسبت دهند. من يک وقت بخش مُعظمي از اين کتابها را جمع کردم، ديدم خيلي کتاب نوشته مي‏شود. زيرکترين عناصر تبليغاتي، در تهيه و تنظيم اين کتابها، براي ايجاد اختلاف، تلاش مي‏کنند؛ براي اين‏که  آن بخش از جامعه اسلامي را که پرچم اسلام بلند کرده است و قلّه و اوج آن هم ايران اسلامي است - و نيز بقيه جاهايي که به مدد اسلام توانستند به جنگ حوادث زندگي بروند و با قدرتها پنجه بيندازند - از بقيه دنياي اسلام جدا کنند.

.... استنتاج من، فهم و برداشت من و توصيه من به عنوان يک خدمتگزار؛ به عنوان آدمي که توطئه دشمن را مي‏بيند و حس مي‏کند، به برادران مسلمان اين است که امروز اتّحاد بين مسلمين، براي مسلمين يک ضرورت حياتي است. شوخي و شعار نيست؛ جدّاً بايد جوامع اسلامي با يکديگر اتّحاد کلمه پيدا کنند و همسو حرکت نمايند. البته وحدت امر پيچيده‏ اي است؛ ايجاد اتّحاد يک کار پيچيده است. اتّحاد بين ملتهاي اسلامي، با اختلاف مذاهب مي‏سازد، با اختلاف شيوه‏ هاي زندگي و آداب زندگي مي‏سازد، با اختلاف فقه‏ ها مي‏سازد. معناي اتّحاد بين ملتهاي اسلامي، اين است که در مسائل مربوطه به جهان اسلام، همسو حرکت کنند، به يکديگر کمک نمايند و در داخل اين ملتها، سرمايه‏ هاي خودشان را عليه يکديگر به کار نبرند.

 يکي از عواملي که مي‏تواند در اين زمينه مرکز باشد، عبارت است از وجود مقدّس نبي اکرم صلي الله عليه و آله و سلّم.

مسلمين و روشنفکران اسلامي بايد بر روي شخصيت و تعاليم اين بزرگوار و محبّت به اين بزرگوار، با ديد همه گير نسبت به اسلام سرمايه گذاري کنند. از جمله عواملي که مي‏تواند محور اين وحدت قرار گيرد و همه مسلمين مي‏توانند بر آن اتّفاق نظر کنند، تبعيّت از اهل بيت پيغمبر است. اهل بيت پيغمبر را همه مسلمين قبول دارند. البته شيعه اعتقاد به امامت آنان دارد؛ غير شيعه، آنان را به معناي امامت در اصطلاح شيعي، امام نمي‏داند، لکن از بزرگان اسلام که مي‏داند، خانواده پيغمبر که مي‏داند، مطّلع از معارف و احکام اسلامي که مي‏داند. مسلمين بايد در عمل به کلمات ائمّه عليهم السّلام و اهل بيت پيغمبر، اتّفاق کلمه کنند. اين يکي از وسايل وحدت است.

... برادران و خواهران! گاهي دشمن براي ايجاد اختلاف - هم در بين شيعه، هم در بين سنّي - از آدمهايي که غرض و مرضي ندارند، استفاده مي‏کند. در جامعه  شيعه حرکتي انجام مي‏گيرد که براي برادر مسلمانِ غير شيعه تحريک کننده و حسّاسيت برانگيز است. عين همين عمل، در بين جامعه سنّي انجام مي‏گيرد، نسبت به کاري که براي شيعه حسّاسيت برانگيز و نفرت برانگيز است. چه کسي اين کارها را مي‏کند؟! امروز دشمن واحدي در مقابل ماست؛ علاوه بر اين‏که  کتابِ واحد، سنّتِ واحد، پيغمبر واحد، قبله واحد، کعبه واحد، حجِّ واحد، عباداتِ واحد، اصولِ اعتقادي واحد در جامعه اسلامي است. البته اختلافاتي هم وجود دارد. اختلافات علمي ممکن است بين هر دو نفر عالِم باشد. علاوه بر اينها، دشمن واحد در مقابل دنياي اسلام است. مسأله اتّحاد بين مسلمين يک امر جدّي است. با اين مسأله، بايد اين طور برخورد شود. هر روزي که اين قضيه دير شود، دنياي اسلام يک روز خسارت کرده و اين روزها، روزهايي است که بعضي آن چنان حسّاس است که در يک عمر اثر مي‏گذارد. نبايد بگذاريد دير شود.

نظرات شما عزیزان:

نام :

آدرس ایمیل:

وب سایت/بلاگ :

متن پیام:

نظر خصوصی

 کد را وارد نمایید:

 

 

 

عکس شما

آپلود عکس دلخواه: